Dag tante Annie

Vandaag brengen we tante Annie weg.
Bijna 82
en geheel onverwachts
piepte ze er tussenuit
zonder toeters en bellen.
Precies zoals ze was.
Ze wordt de kerk ingereden
door zonen en schoondochters.
De kleintweeling helpt mee.
Wat zou ze trots geweest zijn op haar kleinkinderen.
Hij op de gitaar
Zij de vocals:
"Zeg lieve oma
waar ga je heheen
zo alleen zo alleen."
Twee kleuters
5 jaar oud.
Roodkapje zal nog weken in mijn hoofd zitten.
Bij de begraafplaats dragen wij de bloemen.
Dan zie ik oom Kees staan,
alleen, voor de kist.
De kist wordt weer begeleid door haar kinderen.
De familie achter de kist aan.
Ik geef mijn bloemen aan mijn zwager
en oom Kees een arm.
"Gezellig" keuvelend lopen we voor tante Annie uit.
Ome Kees vertelt over haar dood,
hoe mooi die was.
Hij verteld over de gasten die er zijn.
Hij verteld over haar laatste plekje.
Hoe dichter we bij het graf komen
hoe harder hij mijn arm vast klemt.
Als we bij het graf zijn aangekomen
voegt ome Kees zich weer bij zijn kinderen.

Na de begrafenis volgt
de gebruikelijke koffie met een broodje.
Het gebruikelijke "Wat heb ik jou lang niet gezien."
Tja op deze leeftijd
worden begrafenissen steeds meer een reünie.
Als ik later afscheid neem van ome Kees zegt hij:
"Dag meis, gezellig dat je er ook was."
Tja, ik had vandaag een begrafenis
en toch zeg ik:
Het was een mooie dag.