Zoveel verdriet

Arme papa.
Als kind van NSB-ers
droeg hij zijn hele leven
de schaamte
voor zijn ouders
met zich mee.
Nooit
is hij deze schaamte
te boven gekomen.

Arme mama.
Als kind van een ondergedoken man
moest zij haar vader vele jaren missen.
Niet wetend
dat haar papa zat ondergedoken
in de kelder van hun eigen huis.

Stoere mama,
die als 6 jarig meisje
extra eten bracht
naar de boeren
waar onderduikers verbleven.

Arme oma.
Die woonde in een dorp zo klein,
dat er geen kazerne was
voor de vijandige soldaat.
De inwoners van het dorpje
werden gedwongen
een Duitse gast op te nemen.

Lieve Duitse soldaat,
geboren als zoon van een boer
die hielp mijn oma waar hij kon.
Hij knuffelde met mijn babytante
en gaf zijn zeep en chocola
aan mijn lieve oma.

Arme Duitse soldaat
gedwongen om te vechten.
Hij had zo’n heimwee
en wilde naar huis.
Hij wilde deze oorlog niet.
Hij wilde naar huis
de koeien melken.
Het heeft nooit
zo mogen zijn.

Zoveel verdriet
en de oorlog
is nog steeds niet over……

Ik snak naar de vrede!