Stoere meid van mij

16 jaar is ze.
En in en in verdrietig.
En ontzettend boos.
Luduvudu.
Dat is wat er scheelt.
Maar juist dit kwetsbare meiske,
juist mijn meest gevoelige kind,
vertrekt elke morgen
met opgeheven hoofd
en neus in de lucht
naar school.
Een paar keer per dag
ziet ze hem.
Maar na die eerste dag
laat ze geen traan meer zien.
Die bewaart ze voor thuis.
Haar veilige haven.
Waar puberdochterspappa
waar 18 jaar
waar puberdochtersmamma
dat kwetsbare meiske
omarmen
knuffelen
en troosten.
Maar buitenshuis
laat dit kwetsbare meiske
voor de tweede keer in haar leven
haar oerkracht zien.
Lieve 16 jaar
ik ben zo trots op jou.
Ooit ontmoet jij degene
die jou waard is.