Bucketlist

 

Het zal een half jaar geleden geweest zijn toen mijn schoonmoeder, verder aangeduidt als ma of oma, tijdens een telefoongesprek langs haar neus weg mompelde:"Ik zou nog wel eens een helikoptervlucht en een ballonvaart willen maken."

Oh mijn god, dacht ik nog, ze heeft een bucketlist. "Ouwe gek." mompel ik liefdevol terug, want ze is 79 en soms heerlijk gek. Het was nog maar 4 jaar geleden dat ze op de camping hartje zomer in badpak over de buikschuifbaan vloog.

 

Zo'n 6 weken later was ma jarig. We willen graag een origineel cadeau dus een fles 4711 is niet het juiste cadeau voor haar. Ineens herinner ik mij het gesprek en we weten ons cadeau. Een ritje in de helikopter. Toen ze haar cadeautje in de vorm van een bon uitpakte was ze meteen enthousiast. "Wie gaat er met haar mee?' bromt mijn schoonvader "Want ik ga liever gewoon dood."

 

Vandaag was de grote dag aangebroken. Jupiter en Zeus, de regengoden (hangt ervan af in welke goden je geloofd) hadden het slecht met ons voor leek het. Met nadruk op leek. Na een hele regenachtige ochtend en start van de middag stopt het met regenen op het moment dat onze namen opgeroepen worden. Wij lopen richting de helikopter, dochterlief duwt haar oma in de rolstoel richting de helikopter. Het grondpersoneel sjouwt, duwt en tilt ma de helikopter in terwijl ik aan haar ene arm sjor en de piloot aan haar andere arm. Eindelijk, ma zit. De deur gaat dicht en het gaat weer regenen. Geeft niet, wij zitten droog. Ma in de cockpit, naast de piloot. De piloot doet ma een koptelefoon met microfoon op en ik zie meteen dat hij onder de indruk is van dit dametje, zijn ogen gaan stralen.

We vliegen over Alkmaar, ik zie het Waagplein, de grote kerk, winkelstraten De Laat en Langestraat waar wij vroeger onze kleren kochten, de molen van Piet waar tegenwoordig de stadsgarage onder zit, het ziekenhuis, de draafbaan, we vliegen over de wijk waar ik gewoond heb en waar pa & ma nog steeds wonen. Inmiddels heb ik het idee dat we al langer dan de 6 minuten die voor deze vlucht gepland staat, in de lucht zijn. Maar ma geniet. De piloot geniet van ma. En ik geniet weer van de piloot die van zijn bijzondere passagier naast hem geniet. Na 10 minuten staan we weer aan de grond. Ma wordt weer uit de helikopter geholpen.

Ik kijk de piloot aan, steek mijn duim omhoog en maak met mijn mond het woord "bedankt". Ik krijg 2 duimen omhoog terug met een stralende lach. Als we richting auto lopen zegt ma ineens:"Wat had hij een mooie ogen hè Mariek."

Ik grijns en bedenk, misschien is mijn schoonmama wel oud, gek is ze zeker niet.

En onderweg naar huis bedenk ik me dat ik stiekem ook die helikoptervlucht van mijn lijstje kan strepen.