Geland op Evia

Na een zeer vlotte reis zijn we geland op Athene. Met een busje werden we opgehaald om naar het autoverhuurbedrijf te gaan. Een leuk zwart-witte Smart is ons toedbedeeld. Wel een vierdeurs dus ruim genoeg voor ons drie.
Het beestje is vrij nieuw, heeft net aan 9000 kilometer op de teller staan en geen ervaring in de bergen. En dat merken we.
De weg van Athene naar Chalkida is een tolweg en brengt ons vlot op Evia. Via Chalkida, Nea Artaki rijden we richting noordoostern. De weg naar Matoudi toe wordt steeds steiler en kronkerliger wat Sjarlie maar niks vindt. De uitzichten zijn waanzinnig, de afgronden ook. Noord Evia is ontzettend groen, een grote variatie aan bomen. Als we de snelweg verlaten is het tijd om de airco uit te doen en de ARKO (alle ramen kunnen open) aan. Ik ruik de olijfbomen, de naaldbomen en de pijnbomen. Het geluid van de cicades komt de auto binnen.
Tegen de tijd dat wij Fragaki bereiken is het vier uur.
Snel omkleden en een duik nemen in het verkoelende zwembad. En als ik op mijn rug lig te drijven komt de maan al op. De cicades laten weten dat ze er zijn en de zwaluwen maken duidelijk dat ik in hun waterbadje zwem.
Ik geniet......

's Avonds zoeken we een plekje om te eten. Het wordt Agali, het kustplaatsje dat bij Agia Anna wordt.
Op een tijdstip dat de Grieken nog aan het strand liggen nuttigen wij ons avondmaal. We waren ook al om half 4 op ten slotte. Courgette croquettes, bifteki en kip met tzaziki.
Bij de rekening krjigen we mini ijsjes.

Thuis geniet ik nog na met een ouzo en mijn dagboek. Als ik naar bed wil gaan wijst mijn schoonzoon mij erop dat de wc doorloopt. Ik haal de eigenaar. Hij en zijn pa gaan aan de gang. Ook de afvoer blijkt niet te kloppen.
Om 11 uur 's avonds wordt de plummer gebeld. Mijn luiken zijn dan al dicht gevallen.
De andere morgen hoor ik dat de beste man tot 3 uur 's nachts bezig is geweest om de afvoerpijp te repareren. Ik heb niks meer gemerkt. Ik was moe. Ik sliep gewoon.