Gisteren was het een week geleden dat jij ons verliet.
Na jouw vertrek volgden er hectische dagen.
Omdat mijn grote kleine meid al weken bij jou en haar vriendje wilde zijn, zoek ik haar dagelijks op in jouw huis, in jouw gezin. Ik raak betrokken bij jouw overlijden. Ik raak betrokken bij jouw afscheid.
Ik help jouw meissie en mijn meisse bij het opbaren. Ik zie hoe liefdevol ze jou nog één keer wassen, aankleden en je nagels lakken.
Je was nooit van de opsmuk maar als je uitging dan wilde je netjes zijn.
Voor je laatste uitstapje maakten we je netjes.
Met jouw gezin deelde ik veel in de laatste dagen dat je thuis was.
Jouw afscheid was zoals jij was. Muzikaal, zonder opsmuk en eerlijk.
Na de condelances en de soep voor de familie bij jouw thuis, brengen onze kinderen mij naar huis. We overzien de ravage die de zomerstorm heeft achter gelaten. We maken grapjes met elkaar.
"Mam was zich nog even aan het verzetten tegen haar laatste reis" grappen we.
Wat voor weer kunnen wij dan wel niet verwachten als je echt boos bent?
Ik weet dat jouw geest er nog niet aan toe was om te vertrekken.
Ik was ook nog niet toe aan jouw vertrek.
Ik wilde je nog zoveel vragen:
Wat is jouw lievelingskleur?
Wat is jouw lievelingsbloem?
Moeten we voor je bidden?
Of geloof je dat het zo wel goed is?
Wat is je lievelingsnummer?
Waar wil je straks heen?
Uitgestrooid worden?
Of terug naar huis en op het kabinet?
Maar de kanker was sterker dan alles. Je had zoveel pijn.
Jij was er wel aan toe om geen pijn meer te hebben.
Dus je ging. Geen pijn meer.
Eindelijk na anderhalf jaar helse pijn vond jij het wel best.
De antwoorden waren voor jou niet meer belangrijk.
Maar ik heb nog zoveel vragen.
Hebben ze daarboven internet?
Kunnen we nog even praten?
Kun je me vertellen dat de pijn over is?
Ben jij nu een ster aan de hemel?
Kan jij dan vanavond even extra schitteren?
Ondertussen probeer ik los te laten.
Ga niet meer elke dag zoals vorige week, naar jouw huis,
maar om de dag.
Langzaam aan moet ik jou, jouw huis en jouw gezin weer loslaten.
Maar loslaten, het is mijn ding niet zo.