Moe

Hoewel de vakantie tot nu toe heerlijk verliep was het vandaag goed mis. Gelukkig hadden we een luierdag gepland, dus ik kon heel veel rusten, slapen en nadenken.
Vanmorgen had ik het zwemband voor mij alleen en drijvend in de band liet ik mijn gedachten over het laatste jaar gaan.
Was ik tot de 22ste nog een mantelzorger, ik had nooit kunnen bedenken dat ik binnen een paar maanden zelf afhankelijk zou zijn van mantelzorgers.
Ik raakte op bed, heb een scala aan pijn en ook pijnstillers gehad. Mantelzorgende familie en vrienden hielden mij op been, of beter gezegd in bed. Maar met elkaar zorgden ze ervoor dat ik de winter door kwam.
Manlief moest vaker koken en boodschappen doen, de meiden hielpen mij met mijn lichamelijke verzorging. De jongste lette er op dat ik mijn medicijnen nam en genoeg dronk en at, de oudste was voor de vele knuffels en begrip.
Een vriendin strijkte een berg wasgoed zo hoog als de Himalaya weg, een ander bracht mij een keer naar het ziekenhuis en kwam vaak op bezoek. Mijn schoonzoon to be vergezelde mij een aantal keer naar het ziekenhuis, net zoals een wijze man uit het (noord)-oosten. Een andere vriend nam mij op de momenten dat ik mij maar een beetje goed voelde mee uit eten of voor een lunch. Zonder deze 8 mensen was mijn winter een stuk slechter geweest.
Na een winter en voorjaar lang sukkelen kwam eindelijk de zomer. Niet dat de Nederlandse zomers veel voorstellen, maar af en toe scheen de zon, kreeg ik een beetje meer energie en werd blijer.
Vol verwachting keek ik uit naar mijn vakantie, met mijn oudste dochter en schoonzoon to be.
En wat geniet ik. Ik voelde me afgelopen week heerlijk, had meer energie......tot vandaag. Moe, moe en nog eens moe. Ik heb inmiddels 3 x een siësta gehouden en verder doe ik geen bips. Gedurende de dag komt er nog koorts bij.
Ik ben even teleurgesteld in Griekenland. Ik had zo gehoopt.......
Na een tijdje treuren pak ik mezelf bij elkaar en denk:
"Hé what the fuck, misschien niet meer zo gezond, maar ik lééf!"

En zeg nou zelf, dit vakantiestekje is niet de beroerdste plek om ziek, zielig en noodruftig te zijn.